טײַערע חזנטע,

מײַנע טאַטע־מאַמע באַהאַנדלען מיך ווי איך וואָלט נאָך געווען אַ קינד. נאָך דעם ווי כ׳האָב גראַדויִרט פֿון קאָלעדזש, בין איך צוריק אַהיימגעקומען, כּדי אײַנצושפּאָרן אַ ביסל געלט. איך בין אַ לערער און איך בין צופֿרידן, וואָס איך האָב אַרבעט, אָבער די שׂכירות זענען קליין. טאַטע־מאַמע האָבן זיך געפֿרייט, וואָס איך בין צוריקגעקומען אַהיים — זיי האָבן עס מיר פֿאָרגעלייגט. אָבער זיי ווילן אַלע מאָל וויסן וועגן מיר, און פֿרעגן וווּ איך בין, וואָס איך טו אַזוי שפּעט בײַ נאַכט, און ווי שפּעט וועל איך בלײַבן? אָדער צי איך וועל מיט זיי עסן וועטשערע?... איך בין 23 יאָר אַלט און, מיר דאַכט, אַז איך דאַרף נישט אָפּגעבן קיין באַריכט צו מײַנע טאַטע־מאַמע. ווען איך זאָג זיי דאָס, דערמאָנען זיי מיר, אַז איך וווין בײַ זיי אין הויז און מוז וווינען לויט זייערע כּללים.

ווי קען איך אויף זיי ווירקן, זיי זאָלן קוקן אויף מיר ווי אויף אַ דערוואַקסענעם מענטש?

נישט־קיין־קינד

טײַערע חזנטע,

מײַן מאַן און איך האָבן אַ שווערע צײַט בײַם באַשליסן וווּהין צו שיקן לערנען אונדזער זון אין פֿאָרשול. איך וואָלט געוואָלט אים שיקן אין אַ ייִדישער פֿאָרשול בײַ אַ שיל. מײַן מאַן וויל אים גיכער שיקן אין אַ ביליקער פֿאָרשול, און דערנאָך בײַטן אויף אַ ייִדישער טאָגשול, ווען ער ווערט מיט אַ יאָר, צוויי עלטער. איך האַלט, אַז מע דאַרף אָנהייבן, ווען מען איז גאָר יונג. אָבער מײַן מאַן טענהט, אַז מע געדענקט נישט די פֿאָרשול סײַ־ווי־סײַ, דאַרף מען נישט צעטרענצלען דאָס געלט. ווי האַלט איר?

פֿאָרשול־עלטערן

טײַערע חזנטע,

וואָס איז דער בעסטער מעדיקאַמענט פֿאַר אַ צעבראָכן האַרץ?

טרויעריק

* * *
איר האָט שאלות אין "הלכות־ליבע?" שיקט אַ בריוו — אויף ייִדיש אָדער ענגליש — צו חזנטע סלעק: HazzanAri@yahoo.com
אָדער
Cantors Office
10400 Wilshire Blvd
Los Angeles, CA 90024