טײַערע חבֿרטע,

איר דאַרפֿט רעדן מיט אײַער חבֿר וועגן זײַן שעמעוודיקייט, און ווי אַזוי מע קען דאָס פֿאַרבעסערן. אפֿשר, ווען איר פֿאָרט ערגעץ צוזאַמען מיט טאַטע־מאַמע, אין אַ קינאָ אָדער פֿאָרשטעלונג, וואָלט דער שמועס נאָך דעם אָנגעקומען לײַכטער.

מע דאַרף רעדן מיט אײַערע עלטערן אויך. דערציילט זיי וואָס געפֿעלט אײַך אין דעם בחור, און אַז ער איז אַ שעמעוודיקער. איר קענט זיי "פֿאַרזאָרגן" מיט עטלעכע קשיות אויף טעמעס וואָס זענען אים נאָענט צום האַרצן, וועלכע וועלן זיכער אַרויסרופֿן אַן ענטפֿער בײַ אים.

ס׳איז אַוודאי וויכטיק, אַז אײַערע עלטערן זאָלן ליב באַקומען אײַער חבֿר, אָבער מע דאַרף אויך געדענקען, אַז וויכטיקער איז, אַז איר ביידע זאָלט זײַן גליקלעך.

טײַערער נײַער חזן,

מזל־טובֿ וואָס איר האָט באַקומען די שטעלע! איך בין אויך אַ לערערין פֿון בני־מיצוות אין מײַן שיל. בײַ דער ערשטער לעקציע מיטן תּלמיד, לייען איך איבער מיט זיי אַ קאָנטראַקט, וואָס נעמט אַרײַן אַלע מײַנע דערוואַרטונגען פֿונעם תּלמיד; צווישן זיי, דעם תּנאַי, אַז אויב זיי ווערן קראַנק, קען מען האָבן די לעקציע אויפֿן טעלעפֿאָן, אָבער נישט אין מײַן ביוראָ. ווי לאַנג דער תּלמיד און טאַטע־מאַמע ווייסן וועגן דעם פֿון פֿריִער, איז דאָך אַ יושר, מע זאָל זיי בעטן נישט אַרײַנצוקומען פֿאַרקילטערהייט.

טײַערע מאַמע,

ס׳איז טאַקע זייער גוט, וואָס "מחנה רמה" איז געפֿעלן געוואָרן אײַערע קינדער. זומער־לאַגער קען באמת זײַן אַ ספּעציעלע צײַט פֿאַר די קינדער; די איבערלעבונג העלפֿט זיי צו אַנטוויקלען זייער אומאָפּהענגיקייט. אין דעם פֿאַל, דאַרף מען זיך אַוועקזעצן מיט זיי, און זיי געבן צו פֿאַרשטיין, אַז אין דער היים מוזן זיי זיך צוהערן צו אײַך, און אײַך אַרויסווײַזן כּבֿוד און דרך־ארץ. אַזוי ווי איר האָט דרך־ארץ פֿאַר זייער מיינונג, פֿרעגט בײַ זיי, וואָס זיי האַלטן פֿאַר אַ פּאַסיקער שלאָף־צײַט. אפֿשר דאַרפֿט איר זיך באַציִען צו זיי אַ ביסל מער ווי צו דערוואַקסענע, און זיי וועלן זיך פֿילן גוט און האָבן מער דרך־ארץ פֿאַר אײַך.