טײַערע חזנטע,

מײַנע טאַטע־מאַמע גטן זיך. איך בין 28 יאָר אַלט און האָב נישט געוווינט אין דער היים שוין צען יאָר; זינט איך בין אַוועק שטודירן אין אוניווערסיטעט. איך האָב תּמיד געוווּסט, אַז זייער באַציִונג איז אַן אָנגעשטרענגטע, אָבער קיין אַנונג נישט געהאַט, אַז ס'איז אַזוי שלעכט. זיי זענען פֿאַרבליבן פֿרײַנדלעך צווישן זיך און האָבן צוגעזאָגט מײַן שוועסטער, צו קומען צוזאַמען אויף אַלע וויכטיקע משפּחה־אונטערנעמונגען. זיי האָבן אויך געזאָגט, אַז ווען מיר קומען אַהיים אויף די ימים־טובֿים, וועט מען פּראַווען צוזאַמען ווי אַ משפּחה.

זיי צעגייען זיך מיט יושר און שׂכל, און קיין השפּעה אויף מײַן טעגלעכן לעבן וועט דאָס נישט האָבן. פֿון דעסטוועגן, בין איך דערשלאָגן און ווייס נישט פֿאַר וואָס. פֿאַר וואָס וויין איך ווען איך קום אַהיים און געפֿין נישט מײַן טאַטן אין דער היים? פֿאַר וואָס בין איך אין כּעס, ווען זיי ווילן רעדן צו מיר, עלעהיי אַלץ איז נאָרמאַל? ווי זאָל איך ווײַטער אָנגיין מיטן לעבן?

אַזוי טרויעריק

טײַערע חזנטע,

מײַן נײַן־יאָריק טעכטערל קוקט אַלע מאָל אַרויס אויפֿן אָנהייב פֿונעם שול־זמן. דאָס יאָר, אָבער, איז איר שטאַרק אומעטיק. זי זאָגט כּסדר, אַז זי האָט פֿײַנט די שול און האָט דאָרט נישט קין חבֿרטעס; זי וויל בלײַבן אין דער היים. איך פּרוּוו זי צורעדן, אַז אַלע מאָל האָט זי ליב געהאַט צו גיין אין שול און האָט אַ סך חבֿרטעס. איך הייב נישט אָן צו פֿאַרשטיין, וואָס איז געשען מיט איר. וואָס זאָל איך טאָן?

פֿאַרזאָרגטע מאַמע

טײַערע חזנטע,

מײַן אייניקלס בר־מיצווה קומט פֿאָר אין אַ פּאָר וואָכן. דערווײַל האָט מען מיך נישט פֿאַרבעטן צו האָבן אַן עליה אין שיל. ס'איז נישט מײַן עסק, אָבער מיר דאַכט, אַז סע קומט מיר. זאָל איך בעטן בײַ מײַן טאָכטער אויף אַן עליה?

שטאָלצער זיידע

* * *
איר האָט שאלות אין "הלכות־ליבע?" שיקט אַ בריוו — אויף ייִדיש אָדער ענגליש — צו חזנטע סלעק:

HazzanAri@yahoo.com
אָדער
Cantors Office
10400 Wilshire Blvd
Los Angeles, CA 90024