טײַערע חזנטע,

מײַנע דרײַ נאָענטסטע חבֿרטעס און איך האָבן זיך אַרײַנגעצויגן אין אַ הויז לעבן דעם אוניווערסיטעט־קאַמפּוס אין יאַנואַר. מיר האָבן זיך אַלע ליב, און פֿאַרברענגען זייער גוט צוזאַמען. די איינציקע פּראָבלעם איז וואָס איין מיידל באַצאָלט נישט אירע חשבונות בײַ צײַטנס. מיר, די אַנדערע מיידלעך, צאָלן אײַן וואָס מע דאַרף און האָבן נישט קיין פּראָבלעם. אַז די עלטערן פֿון דעם מיידל גיבן איר געלט, ווייסן מיר, אָבער דאָס איז נישט דער ענין. זי האָט פּשוט גרויסע שוועריקייטן בײַם "סילוקן".

סוף־כּל־סוף, באַקומען מיר יאָ דאָס געלט פֿון איר, אָבער שוין עטלעכע מאָל, וואָס מיר האָבן געמוזט איר חלק פֿונעם דירה־געלט, למשל, אײַנצאָלן אין דער צווישנצײַט. דאָס איז, דאָך, נישט יושרדיק, אַז מיר זאָלן דאַרפֿן וואַרטן ביז זי וועט אומקערן דעם חובֿ צוריק. מיר ווילן נישט, אַז געלט זאָל צעשטערן אונדזער פֿרײַנדשאַפֿט, און מיר ווילן צונויפֿרופֿן אַ זיצונג פֿון אַלע מענטשן אין הויז אין אַ וואָך אַרום. ווי האַלט איר, זאָל מען דעם ענין באַהאַנדלען?

טײַערע חזנטע,

איך וווין אין אַ וווינאָרט מיט געהילף־באַדינונג און פֿאַרברענג מיט אַ סימפּאַטישער פֿרוי שוין צוויי יאָר; זינט זי האָט זיך אַרײַנגעצויגן אַהער. מיר זיצן בײַם זעלביקן טיש בעתן עסן די דרײַ מאָלצײַטן יעדן טאָג, און עס פֿרייט מיך, ווען איך זע זי. איך ווייס, אַז זי האָט די זעלבע געפֿילן וועגן מיר. צום באַדויערן, ווערט איר מוח וואָס מער קאַליע, און יענע וואָך האָט מען זי אַריבערגעפֿירט אינעם אָפּטייל פֿאַר די מענטשן וואָס זענען עובֿר־בטל און לײַדן פֿון אַלצהײַמערס־קרענק. דאָרטן, עסט מען אינעם עס־זאַל לעבן אונדזערן. איך בין זיכער, אַז די פֿרוי וואָלט גיכער געגעסן מיט מיר בײַ איין טיש, און מיר איז שרעקלעך אומעטיק אָן איר. ווי קען איך איבערצײַגן, אַז מיר זאָלן עסן צוזאַמען נאָך אַ מאָל?

טײַערע חזנטע,

דאַרף איך קויפֿן מײַן טאַטן אַ מתּנה לכּבֿוד פֿאָטערס־טאָג אויב איך האָב נישט קיין סך געלט?

* * *
איר האָט שאלות אין "הלכות־ליבע?" שיקט אַ בריוו — אויף ייִדיש אָדער ענגליש — צו חזנטע סלעק:
HazzanAri@yahoo.com
אָדער
Cantors Office
10400 Wilshire Blvd
Los Angeles, CA 90024