שׂרה יודקאָף

מיט אַ צײַט צוריק בין איך געזעסן אין אַ קאַפֿע. מײַן חבֿר און איך האָבן געגעסן וואַרמעס. מיר ביידע זײַנען גראַדויִר-סטודענטן אין אָקספֿאָרדער אוניווערסיטעט. ער שרײַבט אַ דאָקטאָראַט וועגן דער אוראַלטער געשיכטע. איך לערן זיך אויף אַ מאַגיסטער אין העברעיִשע און ייִדישע לימודים. האָב איך אים דערציילט וועגן מײַן אינטערעס צו דער ייִדישער ליטעראַטור. אַ מאַנצביל, וואָס איז געזעסן בשכנות, האָט זיך צוגעהערט צו מײַנע ווערטער. נאָך אַ פּאָר מינוט האָט ער איבערגעריסן אונדזער שמועס. מיט אַ שמייכל, האָט ער אָנגעהויבן רעדן צו מיר אויף ייִדיש! ס'איז געווען ווידער אַ מאָל אַ סימן, אַז ייִדיש לעבט אין ענגלאַנד.