אויף די שפּורן פֿון קינד און קײט

די סוכּה־שער[1]

אַמאָל איז צווישן די קאָפּהענער אַזאַ דעה געבליבן:

אַז אַ קינד כּל־זמן ס‘איז קליין

זאָל ניט עסן האַרבן כריין,

קבצן זאָל ניט נאַקעט גיין —

נאָר פֿאַרבונדן מיט אַ שטריקל!

דריגען זאָל ניט מער דאָס ביקל