» 20120921
September 21, 2012
פּובליציסטיק
פֿון מרים שמולעוויטש־האָפֿמאַן (ניו־יאָרק)
‫ספּעציעל פֿאַרן "פֿאָרװערטס"

אַנומלטן האָט מיך אַ באַקאַנטע פֿאַרבעטן אויף מיטאָג. זי האָט זיך דערוווּסט, אַז איך עס בייגל באַשמירט מיט ווייכן קעז, געמישט מיט ציבעלעס. האָב איך באַשלאָסן נישט צו עסן קיין פֿרישטיק צוליב דעם מיטאָג. נאָך אַלעמען, דער בייגל מיטן ווייכן קעז און ציבעלע וועט מיך זעטיקן. האָט זיך אַזוי געמאַכט, אַז דער מיטאָגטיש איז געווען געפּאַקט מיט געסט, באַקאַנטע און פֿרײַנד. מיר האָבן זיך נישט געזען אַ שאָק מיט יאָרן, איז געווען וועגן וואָס צו רעדן. מיר האָבן זיך דערוווּסט ווער עס האָט חתונה געהאַט און ווער עס איז געוואָרן אַ מאַמע; ווער האָּט אָנגעוווירן אַ מאַמע און ווער ס׳האָט צוגעקריגן שטיפֿקינדער.
מיט איין וואָרט, דער שמועס האָט געדויערט אַ גאַנץ לאַנגע צײַט און מײַן מאָגן האָט שוין גענומען טאַנצן אַ קאַדריל, ס׳הייסט בורטשען. און געבורטשעט האָט עס צום טאַקט פֿון דער "התּיקווה". האָב איך עס כּסדר געמוזט מונטערן און צורעדן עס זאָל אויסבורטשען דווקא דעם ניגון פֿון "אויפֿן פּריפּעטשיק." וואָס זאָל איך טאָן. איך האָב אַ מוזיקאַלישן מאָגן. אַ מאָל הער איך בעטהאָווענס נײַנטע סימפֿאָניע, און אַ מאָל מאָצאַרטן. ס׳ווענדט זיך וואָס איך האָב געגעסן אויף פֿרישטיק. אויב איך האָב געגעסן שמאַלץ־הערינג, האָט זיך מיטאָגצײַט געטראָגן טשײַקאָווסקיס "שוואַנען־אָזערע." אויב איך האָב זיך אַראָפּגענומען די האַנט פֿון האַרצן און געגעסן האָבער־פֿלאָקן, האָט עס אויסגעבורטשעט הענדלס "מעסע," און אויב איך האָב זיך געלאָזט צורעדן פֿון מאַנע־קאַשע האָט דער מאָגן געקראַטשעט סטראַווינסקי אָפּוס נומ׳ דרײַ.
קיינער האָט זיך נישט אומגעקוקט אויף מײַן מוזיקאַלישן מאָגן, כאָטש איך האָב אָנגעהויבן צו הערן דאָס בורטשען פֿון מײַנעם אַ שכן, וועלכער האָּט זיך אויסגעדרייט און געפֿרעגט.