פּובליציסטיק

אין די הײַנטיקע שטורעמדיקע טעג, ווען די אַמעריקאַנער עקאָנאָמיע האָט דערגרייכט איר נידעריקסטע שטופֿע אין די לעצטע אַריבער דרײַסיק יאָר, און טייל מומחים אין די פֿראַגעס הייבן אָן דעם דערדריקנדיקן צושטאַנד צו פֿאַרגלײַכן מיט דער ווירטשאַפֿטלעכער דעפּרעסיע פֿון די אָנהייב 1930ער יאָרן, איז נישט קיין וווּנדער וואָס מען איז מער אַרײַנגעטאָן אין די פּאָליטישע און עקאָנאָמישע דעבאַטעס פֿון אונדזערע פֿירער אין וואַשינגטאָן — אַזוי אינעם סענאַט ווי אין רעפּרעזענטאַנטן־הויז — וועגן די לויפֿנדיקע ווירטשאַפֿטלעכע פּראָבלעמען.

פּובליציסטיק, געשיכטע
פֿון אלעזר קאַץ (ניו־דזשוירזי)
‫ספּעציעל פֿאַרן "פֿאָרװערטס"
דאָס בילד פֿונעם זעצער־פּערסאָנאַל, איז גענומען געוואָרן אין אנהייב פֿון 1963 — פֿאַרן יוביליי נומער פֿון 65 יאָר „פֿאָרווערטס‟. ערשטע שורה (פֿון רעכטס): נוראָק, ליכטין, סעם פּעריקמאַן, גאָלדין, קלמן קאַרלינסקי, איסאַק ריבאַלאָווסקי, דזשייקאָבס (דער טאַטע פֿונעם אַקטיאָר לי דזשיי קאָבס), עווענס, אייב ליטמאַן, וועג, קאַצאַנאָוו. צווייטע שורה (פֿון רעכטס): (געדענק נישט), קופּערשטאָק, מאָריס בעל, סאָל רויט, משה בעס, אַלעקס גראָסמאַן, שטיין, האַרטמאַן, באָריס בלום, גערי כאַנאַכאָוויטש. דריטע שורה (פֿון רעכטס): (געדענק נישט), לאָנדינסקי, אלעזר קאַץ (מחבר פֿונעם אַרטיקל), קאָזאַק, לייזער ראַן, צבֿי שטאָק, בערגער, (געדענק נישט).

מײַן אָנקום צו אַרבעטן אין „פֿאָר­ווערטס‟ איז אַ וויכטיק קאַפּיטל אין מײַנע זכרונות; אויב כ׳וועל אַמאָל באַשטימען זיי צו שרײַבן. נאָך זײַענדיק אין פּאַריז (פֿראַנקרײַך) האָב איך, נאָך אונדזער — מײַן מאַמעס, ע״ה, און מײַן — באַשלוס אין 1961 אָפּצוגעבן אַ ביטע אין אַמעריקאַנער קאָנסולאַט פֿאַר אַ דערלויבעניש צו עמיגרירן אין די פֿאַראייניקטע שטאַטן, אָנגעהויבן צו חלומען אַמאָל צו אַרבעטן אין „פֿאָרווערטס‟.