אַ גרופּע תּלמידים בײַם צוגרייטן די עקספּאָזיציע

אינעם אָנגעזעענעם "פּאַריזער ייִדיש צענטער — מעדעם־ביבליאָטעק" — דעם גרעסטן ייִדישן שפּראַך־אינסטיטוט אין אייראָפּע — לערנען זיך ייִדיש נישט בלויז דערוואַקסענע. יעדע צוויי וואָכן קומען צווישן 20 און 28 קינדער זיך אויך לערנען מאַמע־לשון.

די "קינדערשול" טרעפֿט זיך צוויי זונטיקן אַ חודש, פֿון 2:30 ביז 5:30 נאָך מיטאָג.

די צײַטונג און די פֿאָן פֿון דער באָטווין-ראָטע

מע שאַצט אָפּ, אַז אין די אינטערנאַציאָנאַלע בריגאַדעס, וואָס האָבן זיך אין די 1930ער יאָרן געשלאָגן אין שפּאַנישן בירגערקריג, איז שיִער ניט יעדער פֿערטער געווען אַ ייִד. דאָס הייסט, אַז בסך-הכּל האָבן אַרום 10,000 ייִדן זיך באַטייליקט אין אָט דעם פּרוּוו צו פֿאַרטיידיקן די שפּאַנישע רעפּובליק פֿון דעם גענעראַל פֿראַנקאָס פֿאַשיסטישער דיקטאַטור. די גרעסטע צאָל ייִדן זײַנען געקומען פֿון פּוילן — 2,250, אָדער 45 פּראָצענט פֿון אַלע פּוילישע וואָלונטירן; פֿון אַמעריקע זײַנען געקומען 1,250 ייִדישער וואָלונטירן (38 פּראָצענט); פֿון פֿראַנקרײַך — 1,043 (15 פּראָצענט).

פּרעזידיום פֿון דער עפֿענונג פֿונעם "אַלוועלטלעכן ייִדישן קולטור־קאָנגרעס", דעם 17טן סעפּטעמבער 1937. עס רעדט יוסף אָפּאַטאָשו אין מיטן.

א

ווען די רייד גייט וועגן די יאָרן נאָך דער ערשטער וועלט-מלחמה, איז אינטערעסאַנט צו פֿאַרגלײַכן פּאַריז מיט בערלין. פּאַריז פֿון יענער צײַט האָט איבערגעלאָזט ניט קיין קלענערן שפּור אין דער ייִדישער קולטור-געשיכטע, ווי די אינטעלעקטועלע סבֿיבֿה פֿון בערלין. אָבער די בערלינער אינטעלעקטואַלן זײַנען געווען אָפּגעריסן פֿון דעם ייִדישן המון-עם.

די פּערזענלעכקייט פֿונעם פֿראַנצויזישן אימפּעראַטאָר נאַפּאָלעאָן באָנאַפּאַרט איז אַזוי פּאָפּולער געווען, אַז אויך דער ייִדישער פֿאָלקלאָר האָט נישט אויסגעמיטן אים צו דערמאָנען. דאָס פֿאָלק איז שאַרף אויף דער צונג, האָט אויך דער גרויסער אימפּעראַטאָר און זײַנע גענעראַלן אַרײַנגעכאַפּט אַ פּאָרציע שטעכיקע וויצן.