» 20110107
January 7, 2011
ייִדיש־וועלט
פֿון מרים שמולעוויטש־האָפֿמאַן (ניו־יאָרק)
‫ספּעציעל פֿאַרן "פֿאָרװערטס"
מיט סטודענטן אין ייִוואָ

(המשך פֿון דער לעצטער וואָך)

אינטערעסאַנט צו באַמערקן, אַז ס׳רובֿ פֿון מײַנע סטודענטן זײַנען אייניקלעך פֿון לעבן געבליבענע נאָך אונדזער קאַטאַסטראָפֿע, און כאָטש די באָבעס מיט די זיידעס טיילן זיך זעלטן מיט זייערע קינדער און אייניקלעך, מיט דעם וואָס זיי האָבן איבערגעלעבט אין צײַט פֿון דער מלחמה, דאָך לעבט דער יונגער דור, דווקא די מאָדערנע אָרטאָדאָקסן, מיטן באַוווּסטזײַן אַז זייערע נאָענטע טראָגן אין זיך אַ שווערן יאָך מיט איבערלעבונגען. מען פֿילט אין זייערע שריפֿטן אַ נאָענטקייט צו זייערע ליבסטע, און דאָס איז דערפֿאַר ווײַל די משפּחה האַלט זיך צוזאַמען. עס פֿאַרבינדט זיי דער שבת, דער יום־טובֿ און די ייִדישע שפּראַך. און איצט לייענט ווײַטער.

January 7, 2011
שאלות און תּשובֿות אין "הלכות ליבע"
פֿון חנה סלעק (לאָס־אַנדזשעלעס)
‫ספּעציעל פֿאַרן "פֿאָרװערטס"

טײַערע חזנטע,

מײַן מאַן און איך קומען אויס גוט צווישן זיך, און זעלטן ווען, קריגן מיר זיך. אָבער מיר צעקריגן זיך יאָ מכּוח איין ענין — ציגאַרן. ער האָט ליב צו רייכערן ציגאַרן מיט עטלעכע פֿרײַנד, וועלכע קומען זיך צונויף פֿון צײַט צו צײַט. איך האָב פֿײַנט ציגאַרן. איך האָב פֿײַנט דעם ריח, נאָך מער, האָב איך פֿײַנט דעם פֿאַקט, וואָס צוליב זיי באַקומט מען ראַק. לויט מײַן מיינונג, באַגייט מען אַ מאָראַלישן חטא ווען מע טוט עפּעס באַוווּסטזיניק שלעכטס צום געזונט.