דער לעקעך האָט ווייניקער צוקער אָדער מעל ווי געוויינטלעכע שאָקאָלאַד־טאָרטן (און דערפֿאַר ווערט ער רעקאָמענדירט דורך דער "קאַנאַדער אַסאָציאָציע פֿון דיאַבעטיקער"), אָבער איז פֿאָרט זייער באַטעמט. ער איז אויך אַ סך לופֿטיקער, צוליב די צעשלאָגענע ווײַסלעך, און האָט, דאַכט זיך, אַ מער אייראָפּעיִשן טעם.


4 ווײַסלעך
1/4 לעפֿעלע ווײַנשטײַן (cream of tartar)
1/4 לעפֿעלע זאַלץ
1/3 טעפּל צוקער
2 געלעכלעך
1 לעפֿעלע שאָקאָלאַד־ליקער
1/4 טעפּל מעל
1/4 טעפּל קאַקאַו


הייצט אָן דעם אויוון אויף 325 גראַד (162 צעלזיוס).
באַדעקט אַ בעקן מיט וואַקס־פּאַפּיר.
אין אַ שיסל, מישט צונויף די ווײַסלעך, ווײַנשטיין און זאַלץ מיט אַן עלעקטרישן שניי־שלאָגער, ביז עס ווערט שוימיק. קלאַפּט, צו־ביסלעך, אַרײַן דעם צוקער, ביז עס ווערט דערפֿון אַ שניי. מישט אַרײַן די געלעכלעך און שאָקאָלאַד־ליקער.
אין אַ באַזונדערער שיסל קאָמבינירט די מעל און קאַקאַו, און מישט עס פּאַוואָליע אַרײַן אינעם אייער־געמיש. גיסט די טייג אַרײַן אינעם בעקן און באַקט עס אָפּ 25־30 מינוט.

טײַערע חזנטע,
מײַן מאַן וויל האָבן אַ הונט, אָבער איך, נישט. געוויינטלעך לייזן מיר אַלע פּראָבלעמען דורך אַ פּשרה, אָבער ווי אַזוי דערגייט מען צו אַ פּשרה אין דעם פֿאַל? עס פֿאַלט אונדז גאָר נישט אײַן, ווי אַזוי מע קען פֿאַרהאַנדלען דעם ענין. אויב מיר באַקומען אַ הונט, ווערט דאָס אַ התחײַבֿות פֿון 10 ביז 15 יאָר. אויב מיר קריגן נישט קיין הונט — איז, מילא, האָבן מיר נישט קיין הונט. איך וויל נישט דאָס איבערקערעניש אין שטוב און נישט די הוצאות. ווי אַזוי זאָלן מיר דאָס מחלוקת לייזן?

פּשרה

טײַערע פּשרה,
איר האָט רעכט, אַז אין געוויסע סיטואַציעס איז נישטאָ קיין פּשרה. אָבער אויב אײַערע הויפּט־טענות קעגן באַקומען אַ הונט באַשטיין אין דער איבערקערעניש און אין די קאָסטן פֿון אַ הונט, קען מען, דאַכט זיך, יאָ געפֿינען אַ קאָמפּראָמיס. ווען אײַער מאַן וואָלט געקענט אויפֿהאַלטן אײַער סטאַנדאַרט פֿון רייניקייט, וואָלט איר געווען צופֿרידן? אויב נישט, איז נישטאָ וואָס צו רעדן ווײַטער. וואָס שייך די פֿינאַנצן — רעכנט אויס די הוצאות פֿון האַלטן און כאָווען אַ הונט, און אויב איר קענט זיך דאָס נישט פֿאַרגינען איצט, קענט איר אפֿשר עס טאָן איבער אַ יאָר. אפֿשר קען אײַער מאַן אַרבעטן נאָך אַ פּאָר שעה יעדע וואָך צו דעקן די קאָסטן פֿון אַ הונט. אויב איר ווילט נישט אָננעמען די פֿאָרגעלייגטע לייזונגען, קען אײַער מאַן אפֿשר אַרבעטן ווי אַ וואָלונטיר אין אַ חיה־האַרבעריק?

אַנשטאָט איין גרויסן קוגל איז שיין אַ מאָל צו געבן יעדן בײַם טיש זײַן אייגן קוגעלע. כּדי דאָס צו מאַכן, וועט איר דאַרפֿן אַ בלעך מיט 12 גריבעלעך, וואָס מע רופֿט בלע״ז אַ muffin tin.
6 אונץ (170 גראַם) ברייטע אייער־לאָקשן
1/2 טעפּל נישט־געזאַלצענע פּוטער
3 טעפּלעך צעשניטענע ציבעלע
1/4־1 טעפּל סמעטענע
1/4־1 טעפּל צוואָרעך
1 לעפֿל מאָן
4 אייער
1 לעפֿעלע זאַלץ
1/4 לעפֿעלע שוואַרצער פֿעפֿער

הייצט אָן דעם אויוון ביז 425 גראַד (220 צעלזיוס).
קאָכט די לאָקשן אין אַ טאָפּ געזאַלצן וואַסער 5 מינוט לאַנג. גיסט אָפּ דאָס וואַסער.
צעלאָזט די פּוטער אין אַ פּאַטעלניע איבער אַ מיטעלן פֿײַער און פּרעגלט די ציבעלע, מישנדיק פֿון צײַט צו צײַט, ביז זיי ברוינען זיך צו, בערך 20 מינוט. מישט די ציבעלע אויס מיט די לאָקשן, סמעטענע, צוואָרעך און מאָן.
צעקלאַפּט די אייער מיטן זאַלץ און פֿעפֿער און מישט עס אויס מיט די לאָקשן.
גיסט דאָס געמיש אַרײַן אין די 12 גריבעלעך פֿונעם בלעך און באַקט ביז זיי ווערן גאָלדן ברוין און אָנגעבלאָזן, 20־25 מינוט. קילט די קוגעלעך אָפּ 5 מינוט, איידער איר דערלאַנגט זיי צום טיש.

טײַערע חזנטע
איך האָב ליב מײַן זיידן, אָבער ער מישט זיך איצט אַרײַן אין מײַן לעבן. איך באַקום נאָר גוטע צייכנס אין שול, און איך שיק איצט אַפּליקאַציעס אָנצוקומען אין אַ קאָלעדזש. איך וויל זיך נישט פֿאַרשרײַבן אין די עליטאַרע "אײַווי־ליגע"־שולן. פֿאַר וואָס? קודם־כּל וויל איך נישט פֿילן קיין גרויסן דרוק ווען איך שטודיר, ווי מע פֿילט אין די קאָלעדזשעס. סײַ־ווי־סײַ וועט מען מיך נישט אָננעמען אין אַזאַ שול, וויל איך ווערן אַ דאָקטער. אָבער דער עיקר — די מעדיצין־שול וועט זײַן זייער טײַער, און איך זע נישט קיין סיבה, איך זאָל נישט שפּאָרן געלט ווי אַ ביז־גראַדויִר־סטודענט, אויב איך פֿאַרשרײַב זיך אין אַ גוטן שטאַטישן אוניווערסיטעט (אין ניו־דזשערזי, וווּ איך וווין זענען פֿאַראַן עטלעכע גוטע אוניווערסיטעטן אַזוינע).
מײַן זיידע אָבער קלינגט מיר יעדן טאָג און דערגייט מיר, און מײַנע טאַטע־מאַמע, די יאָרן צוליב אונדזערע "שלעכטע באַשלוסן". ער האָט אַפֿילו געקלונגען דעם צולאָז־ביוראָ פֿון "פּען"־אוניווערסיטעט, כּדי צו באַקומען אינפֿאָרמאַציע פֿאַר מיר. איך האָב אים ליב, אָבער ער מאַכט מיך משוגע און איך ווייס נישט, וואָס איך זאָל טאָן ער זאָל אויפֿהערן.

זײַן אייניקל

קאַליפֿיאָר, צעשניטן אויף "בלימעלעך"
5 רויטע זיסע פֿעפֿערלעך, צעשניטן
4 ציינדלעך קנאָבל, אָפּגעשיילט
1/2־1 לעפֿל איילבערט־בוימל
2 לעפֿעלעך צעשניטענער טימיאַן
3/4 לעפֿעלע זאַלץ
1/2־1 לעפֿעלע שוואַרצער פֿעפֿער
1 פֿונט (454 גראַם) פֿלאַנקען (flank steak)
1/2 לעפֿל קאַנאָלאַ־בוימל
1/2 טעפּל יויך
2 לעפֿעלעך רויטער ווײַן־עסיק

הייצט אָן דעם אויוון ביז 500 גראַד (260 צעלזיוס).
מישט צונויף דעם קאַלעפֿיאָר, די פֿעפֿערלעך, קנאָבל, איילבערט־בוימל, 1 לעפֿעלע טימיאַן, 1/2 לעפֿעלע זאַלץ און 1/2 לעפֿעלע שוואַרצן פֿעפֿער. צעשפּרייט זיי אויף אַ בלעך און בראָט זיי אין אויוון, איבערדרייענדיק זיי פֿון צײַט צו צײַט, ביז די גרינסן ברוינען זיך צו, אַרום 30 מינוט.
בשעת איר הייצט אָן אַ גרויסע פּאַטעלניע איבער אַ הויכן פֿײַער, מישט צונויף אין אַ שיסעלע 1 לעפֿעלע טימיאַן, 1 לעפֿעלע שוואַרצער פֿעפֿער און 1/4 לעפֿעלע זאַלץ. צעשנײַדט דעם פֿלאַנקען אויף דער העלפֿט, און רײַבט אײַן אין ביידע זײַטן דעם טימיאַן־געמיש.

אין ישׂראל עסט מען שקשוקה — אַן אייער־מאכל מיט פּאָמידאָרן-סאָוס און פֿעטאַ־קעז — פֿאַר פֿרישטיק, מיטאָג אָדער וועטשערע. דעם נאַהיט און די פּאָמידאָרן מעגט איר ניצן גרייט פֿון דער פּושקע. איר וועט, אַגבֿ, דאַרפֿן אַ פּאַטעלניע, וואָס לאָזט זיך אַרײַנשטעלן אין אויוון.
1/4 טעפּל איילבערט־בוימל
1 ציבעלע, צעהאַקט
4 ציינדלעך קנאָבל, צעהאַקט
2 טעפּלעך געקאָכטע נאַהיט (אַרבעס), אָפּגעגאָסן
2 לעפֿעלעך פּאַפּריקע
1 לעפֿעלע קעמיניק
4 טעפּלעך צעקוועטשטע פּאָמידאָרן, מיטן זאַפֿט
שוואַרצער פֿעפֿער
1 טעפּל צעברעקלטע פֿעטאַ־קעז
8 גרויסע אייער
2 לעפֿל פּעטרישקע, צעהאַקט

הייצט אָן דעם אויוון ביז 425 גראַד (218 צעלזיוס). הייצט אָן דעם בוימל אין אַ גרויסער פּאַטעלניע איבער אַ מיטעלן פֿײַער, און מישט אַרײַן די ציבעלע און קנאָבל, ביז די ציבעלע ווערט ווייך. שיט אַרײַן דעם נאַהיט, פּאַפּריקע און קעמיניק, און קאָכט 2 מינוט.

טײַערע חזנטע,
ס׳איז מיר שווער זיך אָפּצוזאָגן, ווען אַ חבֿר בעט בײַ מיר אַ טובֿה. איך דאַרף, איר זאָלט מיר העלפֿן געפֿינען אַן אופֿן דאָס צו טאָן, איך זאָל נישט אויסזען ווי אַ שלעכטער מענטש. איך בין אַ מאַמע, וואָס בלײַבט אין דער היים און גיט אַכטונג אויף אַונדזערע צוויי קינדער, דעם 6־חדשימדיקן עופֿעלע און דרײַ־יאָריק קינד. איך בין אויך אַ זשורנאַליסטקע, און כ׳אַרבעט פֿון דער היים טיילצײַטיק; און באַמי זיך צו פֿאַרדינען אַ פּאָר דאָלער. איך האָב עטלעכע פֿרײַנד, וועלכע אַרבעטן אַ פֿולע שטעלע און האָבן אויך קליינע קינדער. זיי קלינגען מיר אָפֿט ווען עס טרעפֿט זיך, אַז זיי האָבן נישט מיט וועמען איבערצולאָזן זייערע קינדער. זיי מיינען, אַוודאי, אַז איך זיץ אין דער היים און קנאַק ניסלעך, טאָ וואָס איז די גדולה — זאָל זי האַלטן אַן אויג אויף נאָך אַ קינד.
אין אַ נויט בין איך גרייט צו העלפֿן, אָבער דעם אמת געזאָגט, נאָך אַ קינד פֿאַרשאַפֿט מער אַרבעט און איך וואָלט געוואָלט ווערן באַצאָלט פֿאַר דעם. בין איך אַ שלעכטע חבֿרטע אויב איך וויל אַזוי טאָן?

נישט קיין אומזיסט קינדער־היים

אויב איר היט זיך פֿאַר זאַלץ, הייבט אָן ניצן אינדישע געווירצן. זיי גיבן צו אַזוי פֿיל טעם, אַז דער זאַלץ וועט נישט אויספֿעלן. "קאָרי"־פּודער, וואָס באַשטייט פֿון קמיניק (cumin), אינגבער און קורקומע
(turmeric), קען מען הײַנט קויפֿן אין ס׳רובֿ שפּײַזקראָמען.

3 לעפֿל איילבערט־בוימל
1 ציבעלע, צעשניטן
1 מער, צעהאַקט
2 גרויסע ציינדלעך קנאָבל, צעהאַקט
1/2 לעפֿל "קאָרי"־פּודער (curry powder)
1 טעפּל גרינע לינדזן
4-1/2 טעפּלעך וואַסער
1 פּושקע נאַהיט (chickpeas)
1 לעפֿל לימענע־זאַפֿט
זאַלץ און שוואַרצער פֿעפֿער (לויט אײַער געשמאַק)

הייצט 1 לעפֿל בוימל אין אַ טאָפּ איבער אַ מיטעלן פֿײַער. פּרעגלט די ציבעלע און מער, ביז די ציבעלע ווערט דורכזיכטיק, בערך 4 מינוט. מישט אַרײַן אַ העלפֿט פֿונעם צעהאַקטן קנאָבל, ביז די גרינסן ווערן ווייך, בערך 3 מינוט. גיט צו דעם "קאָרי"־פּודער. מישט 1 מינוט. גיסט אַרײַן די לינדזן און 4 טעפּלעך וואַסער. ווען עס הייבט אָן זידן, מאַכט אַ קליינעם פֿײַער און לאָזט די זופּ מליִען, ביז די לינדזן ווערן ווייך, אַרום 30 מינוט.

טײַערע חזנטע,

מײַן בחור און איך זענען צוזאַמען שוין פֿינף יאָר, און ער האָט מיך נאָך נישט געבעטן צו ווערן זײַן כּלה. ער איז 34 יאָר אַלט און איך בין 28 יאָר אַלט. ווען עס קומט פֿאָר אַ יום־טובֿ, אַ שׂימחה, טראַכט איך, אַז אָט, אָט וועט ער עפּעס זאָגן — אָבער תּמיד בין איך אַנטוישט. ער זאָגט, אַז ער וויל זײַן מיט מיר "אויף אייביק", אָבער ער האַלט נישט פֿון קיין חתונה האָבן — פֿאַר וואָס דאַרף מען אַ שטיקל פּאַפּיר אַרויסצוּווײַזן אונדזער ליבע? איך ווייס נישט, ווי צו ענטפֿערן אויף דעם. איך וויל אַ חתונה, פּונקט ווי מײַנע חבֿרטעס. איך וויל האָבן די מעגלעכקייט פֿון קענען אים אָנרופֿן "מײַן מאַן", און נישט "מײַן בחור". אויף דעם ענטפֿערט ער, אַז "גיב נאָר אַ קוק אויף די אַלע גטן וואָס קומען פֿאָר". פֿון דעסטוועגן פֿיל איך, אַז צו לעבן אָפֿיציעל ווי מאַן און ווײַב איז אַנדערש ווי פּשוט לעבן צוזאַמען.

מײַן מאַמע זאָגט, אַז איך זאָל אים סטראַשען — אָדער — אָדער. מײַן טאַטע האַלט, אַז אויב מע דאַרף אים סטראַשען, טויג ער נישט פֿאַר זײַן טאָכטער; ער איז נישט מײַן באַשערטער. אָבער איך האָב אים ליב און וויל אויסלעבן מײַנע טעג מיט אים — וואָס זאָל איך טאָן?

נאָך נישט קיין כּלה

אַוואָקאַדעס זענען געשמאַק און געזונט, אָבער מע דאַרף וויסן ווי זיי אָפּצושיילן. דער גרינגסטער אופֿן: צעשנײַדט עס פֿון אויבן אַראָפּ, און דערנאָך פֿון רעכטס אויף לינקס. נעמט אַרויס דאָס קערל, און דערנאָך וועט איר דאָס שאָלעכץ גרינג קענען אַראָפּנעמען מיט די פֿינגער.

דרך־אַגבֿ, די קליינע, שוואַרצע "האַסס"־אַוואָקאַדעס זענען, געוויינטלעך, זאַפֿטיקער און מער באַטעמט ווי די גרויסע, גרינע קאַליפֿאָרניער אַוואָקאַדעס.

1/2 רויטע ציבעלע, צעשניטן אויף דינע רעפֿטלעך

1 טעפּל רויטער ווײַן־עסיק

2 "האַסס"־אַוואָקאַדעס, אין דינע רעפֿטלעך

1 לעפֿל איילבערט־בוימל

זאַלץ און שוואַרצער פֿעפֿער, לויט אײַער געשמאַק

איך האָב לעצטנס געמאַכט דאָס מאכל פֿאַר מײַן משפּחה, ווי אַ בײַגעריכט צו ספּאַגעטי מיט פּאָמידאָרן־סאָוס, און במשך פֿון 10 מינוט, איז פֿון ביידע גאָרנישט געבליבן!
אויב איר ניצט פֿאַרפֿרוירענע אַרבעס, צעשמעלצט עס צו ערשט אין מיקראָכוואַלניק, אָדער בײַ דער שטוב־טעמפּעראַטור.

1/4 טעפּל צעהאַקטע ציבעלע
3 לעפֿל נישט־געזאַלצענע פּוטער
2 פֿונט (9. קילאָ) ספּאַרזשע
1/2 2 טעפּלעך גרינע אַרבעס
1/2 לעפֿעלע זאַלץ
1/4 לעפֿעלע שוואַרצער פֿעפֿער
3/4 טעפּל בלעטער באַזיליק אָדער פּעטרישקע

צעשנײַדט יעדעס ספּאַרזשע־שטענגל אויף 4 אָדער 5 שטיקלעך.
צעשמעלצט די פּוטער אין אַ גרויסער פּאַטעלניע איבער אַ מיטעלן פֿײַער. גיט אַרײַן די צעהאַקטע ציבעלע און מישט, ביז די ציבעלע ווערט ווייך, 3—4 מינוט.

טײַערע חזנטע,
אין קאָלעדזש האָב איך געהאַט אַ חבֿר. ער איז געווען דער ערשטער ערשטער חבֿר מײַנער; זייער אַ סימפּאַטישער מענטש. פֿון דעסטוועגן ,זענען מיר זיך צעגאַנגען, און איך בין געבליבן מיט אַ צעבראָכן האַרץ. ער האָט גאָרנישט געטאָן קיין שלעכטס; מיר האָבן פּשוט געפֿילט, אַז מיר גייען אין פֿאַרשיידענע ריכטונגען אין לעבן. ער איז געווען דרײַ יאָר עלטער פֿון מיר און האָט געוואָלט פֿאַרקנסט ווערן, שטעלן באַלד אַ חופּה און האָבן קינדער.
איך האָב דעמאָלט שטודירט דאָס ערשטע יאָר אין אוניווערסיטעט און געוואָלט אַנטוויקלען אַ קאַריערע און ווײַטער אָנגיין מיט מײַן דערציִונג. דער גורל האָט פּשוט נישט געוואָלט מיר זאָלן בלײַבן אין איינעם.
במשך פֿון די יאָרן זענען מיר געבליבן אין פֿאַרבינדונג, אָבער מיר האָבן זיך נישט געזען שוין 8 יאָר. איך בין לעצטנס אַ כּלה געוואָרן, געמאַכט אַ וווּנדערלעכע קאַריערע, און איך קען זיך נישט באַקלאָגן אויף מײַן לעבן. מײַן אַלטער חבֿר קומט צו גאַסט אין אונדזער שטעטל אין אַ חודש אַרום און וויל זיך זען מיט מיר. צי פּאַסט, איך זאָל זיך טרעפֿן מיט מײַנעם אַ געוועזענעם בחור, ווען איך גיי באַלד חתונה האָבן? וואָס וועט זײַן, אויב די אַלטע געפֿילן צווישן אונדז ווערן ווידער אויפֿגעלעבט

גרענעצן