Video Banner
‫פֿון רעדאַקציע

די וואָך איז אין ווין דורכגעגאַנגען די צווייטע סדרה פֿון פֿאַרהאַנדלונגען צווישן די וועלט־מלוכות און איראַן. און אָט, דעם 21סטן אָקטאָבער, מעלדט דער הויפּט פֿון דער אינטערנאַציאָנאַלער אַגענטור פֿון נוקלעאַרער ענערגיע בײַ דער "יו־ען", מאָכאַמעד על־באַראַדעי, אַז איראַן איז מסכּים צו באַטראַכטן דעם פּראָיעקט פֿון אַן אָפּמאַך אַרום איר נוקלעאַרער פּראָגראַם. אין די ראַמען פֿון דעם דאָזיקן פּראָיעקט, פֿאָרגעלייגט אָנהייב חודש בײַ די פֿאָריקע פֿאַרהאַנדלונגען אין זשענעווע,


קינאָ
פֿון מרים שמולעוויטש־האָפֿמאַן (ניו־יאָרק)
‫ספּעציעל פֿאַרן "פֿאָרװערטס"
אַן עפּיזאָד פֿונעם פֿילם

דער פֿילם הייסט טאַקע "אַ דערציִונג" (An Education), וואָס האַלט זיך בײַם אָנהייבן דעמאָנסטרירט צו ווערן אין ניו־יאָרק די טעג. איך הער דערציִונג, ווערט שוין מײַן אינטערעס אויפֿגעלעבט און איך בין באַלד אַ בעלנטע צו גיין זען דעם פֿילם. איך האָב זיך אויך מיט אײַך נישט געטיילט דערמיט וואָס מײַנס אַ טײַערע חבֿרטע איז אַ מיטגליד אין "וועסטשעסטער סינעמאַ־קלוב," וואָס ווײַזט פֿילמען כּמעט יעדן זונטיק אין דער פֿרי, פֿילמען וואָס דאַרפֿן ערשט געוויזן ווערן אין ניו־יאָרק און איבערן לאַנד מיט אַ וואָך אָדער צוויי שפּעטער.


טעאַטער
פֿון פּעסיע פּאָרטנוי (‫ישׂראל)
‫ספּעציעל פֿאַרן "פֿאָרװערטס"
פֿאָרשטייער פֿונעם ישׂראלדיקן אַקטיאָרן־פֿאַרבאַנד, "עמי", מאירה און עמיל, באַגריסן שורע גרינהויז־טורקאָוו

ווער ס׳קומט אַרײַן אין "אַרבעטער־רינג" איז אוממעגלעך מ׳זאָל זי נישט באַמערקן: שורע טורקאָוו געפֿינט זיך דאָרט אויך ווען פֿיזיש זעט מען זי נישט. אַזוי איז עס מיט דער פֿאַקטישער פֿאַרוואַלטערין און דעם לעבעדיקן גײַסט פֿון דער אינסטיטוציע. נישטאָ קיין ספֿק, אַז דאָס וואָס האָט געפֿירט צו דער פּאָזיציע וואָס זי פֿאַרנעמט, איז נישט אומבאַדינגט געווען דער ווילן אירער צו ווערן אַן אָנפֿירנדיקער כּוח אין דעם דאָזיקן דערפֿאַרענעם אַנשטאַלט;


ליטעראַטור
פֿון מיכאל קרוטיקאָוו (ען־אַרבאָר)
‫ספּעציעל פֿאַרן "פֿאָרװערטס"
Emil Draitser. Shush!
 Growing Up Under Stalin: A Memoir.
 Berkeley: University of California Press, 2008.

אין זײַנע זכרונות דערציילט עמיל דרייצער, פּראָפֿעסאָר פֿון רוסיש אין האַנטער־קאָלעדזש אין ניו־יאָרק, וועגן זײַנע שול־יאָרן אין אָדעס גלײַך נאָך דער מלחמה. דאָס בוך הייבט זיך אָן מיט דעם צוריקקומען פֿון דער משפּחה פֿון דער עוואַקואַציע, אין 1945, און ענדיקט זיך מיט סטאַלינס טויט, אין 1953. געוויינטלעך, ווען מען טראַכט וועגן דער דאָזיקער תּקופֿה אין דער סאָוועטיש־ייִדישער געשיכטע, דערמאָנט מען די אַנטיסעמיטישע רדיפֿות, דעם מאָרד פֿון שלמה מיכאָעלס, די קאַמפּאַניע קעגן קאָסמאָפּאָליטן, דעם 12טן אויגוסט.


נועם נתנאל (צווייטער פֿון רעכטס) ווײַזט זײַנע מיט־תּלמידים אַ בראָשור וועגן גלעד שליט, בעת דער מיטאָג־שעה, פֿאַראַכטאָגן דינסטיק, בײַם אַרײַנגאַנג פֿון דער שול

פֿאַראַכטאָגן דינסטיק זענען די קאָרידאָרן פֿון דער מלוכישער שול "טענאַפֿלײַ הײַ־סקול" פֿאַרפֿלייצט געוואָרן מיטן בילד פֿונעם פֿאַרכאַפּטן ישׂראל־סאָלדאַט, גלעד שליט, ווען בערך 90 תּלמידים — סײַ ייִדן, סײַ נישט־ייִדן — זענען געקומען אין שול, טראָגנדיק אַ העמד מיט זײַן בילד.


פּאָליטיק
פֿון יצחק לודען (‫ישׂראל)
‫ספּעציעל פֿאַרן "פֿאָרװערטס"

ווען די האַרמאַטן שיסן, שווײַגן — ווי מיר ווייסן — די מוזעס. ווען עס שווײַגן די האַרמאַטן, אַרבעט מעשׂים די פּאָליטיק. אָבער ווען זיי אַלע ווערן אַנטשוויגן — סײַ די האַרמאַטן, סײַ די מוזעס און סײַ אויך די פּאָליטיק — דעמאָלט צעווילדעוועט זיך בײַ אונדז דער ברוטאַלער כוליגאַניזם, וועלכער איז באַפֿרײַט פֿון אַלע העמונגען און פֿון אַלע מענטשלעכקייטן.